ME PËRQESH BOTËN - KAP..4 DONKISHOTI DHE ROSTINANTI

ME PËRQESH BOTËN

Donkishoti e dada Hata

Dalin në korije

E mëhallë

Për të mbledhur

Krande të thata

Ndonjë lagje flakë me kallë

Këta matuf nuk rrinë rehat

Pa i futur hundët

Dot s’jetojnë

Janë në tru pakëz sakat

Jetën e huaj e kontrollojnë

Tha filania e foli fisteku

Me thashetheme u shkon jeta

Shiko moj grua

Çka tregon filxhani

M’i thuaj të lutem

Ato të vërteta

Më trego si cofi

Viçi i komshiut

Çfarë halli mbrëmë

Ajo pela pat

I fusin hundët

Në vrimë të miut

Dertet e huaja duke i mat’

Kur vjen mbrëmja

Fillojnë e tjerrin

Besa edhe kacafyten

Mes veti

Më mirë se ti

E mashtrova berberin

Sa me shumë trishtim

Prej meje mbeti

Ik mor i shkretë

Mor budalla

Ti nuk vlen as pesë lekë

Me mua sot

Krenohet mëhalla

Nuk kam lindur

Si ti zevzek

Hesht moj shtrigë

Moj plakë e keqe

Ta di sojin e të njoh mirë

Ti ke mbetur

Veç një teneqe

Me e përqesh botën

ke shumë dëshirë